عید نوروز و بغض تو گلوی خیلیا
ایا تو این مردم ایمان هست ؟
شرف هست ؟
یکی به فکر اونایی که ندارند هست ؟
وجدان هست ؟
کودکی که جلوی مغازه ها نشسته و دست دراز میکنه به تو تویی که حتی حاضر نیستی یه هزاری بذاری کف دستش و صدتومنیو پرت میکنی جلوش
اگه دختر و بچه و ناموس تو تو اون وضع قرار بگیرند چیکار میکنی میتونی تحمل کنی هاااان میتونی ؟
غیرتت کجا رفته شرفت کجاست بی انصاف بی رحم برا خودت مانتو نخر برا خودت کت شلوار رنگارنگ نخر برا اونی که الان بغض تو گلوشه که پس فردا عیده برا اون بخر بی انصاف بی رگ یکم به فکر اخرتت باش به خدا قسم به خداوندی خدا قسم اقام امام عصر داره تک تک شمارو میبینه و از کارهای شما اقام خجالت میکشه و اشک توی چشمانش جمع میشه که چرا شیعه های علی انقدر بی وجدان و بی غیرت باشند به خودت بیااااا فقط به خودت بیااااااااا معلوم نیست تا کی زنده باشی ..
به خودت بیاااا
بقیه در ادامه مطلب
فقر ، مادر همه فساد ها و بد بختی هاست و در کنار هر کاخ نشین صدها کوخ نشین آواره اند
آیا خبر دارید که در کنار لباس های رنگین ، کهنه پوشانی عریانند؟
در کنار غذاهای لذیذ و چرب سفره هایی خالی از نان خشکند؟
دیده ای در کنار خنده های قاه قاه ، اشکهایی بی صدا سوغاتی غم برای چشمند؟
خبر داری که پدری آنقدر دیر به خانه می آید که کودکانش دستان خالیش را نبینند ؟
شنیده ای که دخترکی با چشمانی پر از حسرت هر روز ساعتی پشت چند ویترین عروسک فروشی می ایستد
و دیده که بچه ای را که در بهترین سن کودکی اش با هزار شیطنت ، باید با خستگی برای روزی پانصد تومن یا هزار تومن
از این اتوبوس به آن اتوبوس بروند و فریاد بزنند : آدامس آدامس
یادمون نره یکی از راه های نون در آوردن بعضی ها خودفروشیه و دختری که از خونه فرار کرد تا کاخ آرزوهاش تو خونه پدرش ویرون نشه
ندیدی که پشت نگاه معصوم دخترک گل فروش ، نگاه های پر از خنجر بی غیرتان نهفته؟
با نزدیک شدن به شب عید و روزهای آخر اسفند ، عبور از پیاده روهای خیابان های شلوغ واقعا سخت میشه ترجیح میدم از کنار خیابون راه برم ( اوه چه جمعیتی ) انگار همه مردم از خونه هاشون بیرون اومدند ، مغازه های نگارنگ میون شلوغی مردم کمتر دیده میشه. پول ها شمرده میشن و پس از دست به دست شدن جنس تحویل گرفته میشه
پاساژ ها مملو از جمعیت ، پشت ویترین اکثر مغازه ها "قیمت ها مقطوع است" چسبانده شده با این حال هیچکسی از مغازه ها دست خالی بیرون نمیاد. افرادی که از این پاساژ های لوکس بالای شهر خرید می کردند هیچ صحبتی از گرانی کالا و مسائل غیره نمی کنند. فقط مهم این بود که لباس مورد نظرشون بهشون بیاد و به قوارشون بشینه ، اکثر افراد خوراکی به دست و لبخند به لب از خرید کردن لذت می برند اما کاش می تونستند تو این شرایط و تو این شبا یه سری هم به بعضی ها بزننند.
یه نگاه به اون کودکانی مشتاق که معنی "ندارم" رو خیلی خوب می فهمند ، به دل پر درد پدری که حسرت رو می بینه و زهر شرمندگی رو با تمام وجودش می چشه ، به دستهای خالی مادران تنهایی که بار زندگی رو سال ها تو همین خانه تکانی های دم عید به دوش کشیده اند تا برق شادی رو تو چشمای بچه های خود بنشونه ،یا به پیرزنی گوژ پشت که کیسه لیفهاش رو از این مغازه به اون مغازه می بره تا کسی پیدا بشه و نیازمند لیف باشه ، برخی از مغازه داران احترام سنش رو نگه می دارند و دست تو دخل میکنند و مبلغ اندکی رو بهش میدند ولی بعضی ها مثل نگهبانان حتی اجازه ورود به مغازه هاشون رو هم نمیدهند تا مبادا خط اخم روی مشتریان شادشان نشینه، اما پیرزن برای تهیه یک دست لباس نو برای نوه یتیمش بار این حقارت رو به دوشش میکشه تا بتونه شب عید برق شادی رو به چشمای نوه اش بنشونه.
کم نیستند پدرهایی که دیرتر از همیشه به خانه می آیند تا چشماشون به چشمای پر از التماس کوکانشون نیفته. بسیارند مادرانی که لباس های فرزند بزرگترشون رو به تن فرزند کوچیکشون پلیسه می زنند و شب ها فرزندان گرسنه خودشون رو امر به خواب میکنن تو این اوضاع عرق شرم یک پدر و گریه های پنهانی یک مادر خرد کننده تر از همه است وقتی کلمه "ندارم" رو تو ذهن خودشون مرور میکنند تا تحویل کودکانشون بدهند.
داستان بدیه داستان عادت کردن ، داستان دیدن و نادیده گرفتن . دیدن افرادی مثل اون کودک از سر اجبار در کنار خیابون تکدی و گل فروشی می کنه برای همه عادی شده ، دیگه عادت کردیم به داستان خودکشی به دلیل فقر ، صبح تا شب توی سنگبری ها آجر پزی ها و ... ، آمار افزایش فقر ، مردن به دلیل فقر فقر فقر فقر
شنیدیم که فقر ، فساد میاره اما دیگه حساس نمیشیم ولی دیگه همه اینها برامون کاملا طبیعی شده است ، وقتی دستهامون پر از خرید های شب عید است و التماس های کودکی شش ساله را برای خرید آدامس نادیده میگیریم.
روزها به تندی در گذرند و نوید فرا رسیدن عید نوروز ، با هزار خرج و گرفتاری جدید را می دهد. عیدی که قراره با آجیل چند هزار تومن و میوه های بیست درصد ارزان تر ، نوروزی که برای برخی جز سردی ، تلخ کامی و شرمندگی هیچ ارمغان دیگری ندارد.
ببخشید که تو این شب های عید با این مطلب ناراحت شدید ولی حرفی هست که باید میزدم ، انشالله سال خوبی داشته باشید و این یادتون باشه شادی فقط مال شما نیست و ای کاش میشد با بقیه هم سهیم بشیم
کلام آخر از مولا علی (ع) هر روزی که در آن گناه نباشد عید است.
